مجموعه زندگی

کوکو جدیدترین انیمیشن شرکت پیکسار دوباره مارا راهی سفری جذاب و هیجان‌انگیز در دنیای خود می‌کند. در ادامه با نقد و بررسی انیمیشن کوکو در سایت مجموعه زندگی همراه باشید.

کوکو (Coco) به کارگردانی لی آنکریچ (Lee Unkrich) آخرین ساخته پیکسار بوده و امسال در مراسم اسکار هم نامزد دریافت جایزه بهترین انیمیشن سال است و بدون شک آن را ازآن‌خود می‌کند. پس از موفقیت انیمیشن Inside Out، پیکسار با کوکو دوباره بهترین خود را به روی پرده برده و همانند گذشته به بهترین شکل داستان‌سرایی می‌کند. کوکو انیمیشن بی‌نقصی نیست و ایراداتی دارد که نمی‌توان آن را یک اثر کامل به حساب آورد. این انیمیشن شگفت‌انگیز از لحاظ جلوه‌های تصویری، پتانسیل اینکه همانند Up و Toy Story 3 نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم سال نیز شود را داشت اما ایراداتی در فیلمنامه داشته که درجه کیفیت انیمیشن را تا حدودی پایین می‌آورد. کوکو خیلی بیش‌از حد قابل‌ پیش‌بینی است و می‌توان بسیاری از سکانس‌های به اصطلاح فرعی‌ آن را حدس زد. اگر این موارد در مدت زمان انیمیشن، کم بودند می‌توانستیم از آن‌ها چشم‌پوشی کنیم اما مانند یک زنجیره پشت‌سر هم اتفاق می‌افتند. غافل‌گیری اصلی داستان را کنار بگذارید زیرا این به اصل داستان برمی‌گردد و روایت آن در فیلمنامه مشکلی ندارد اما مجموعه داستان‌های کوچک و بزرگی که منتهی به یک هدف می‌شوند، پر از سکانس‌های تکراری است. در ابتدا بهتر از بخش‌هایی از داستان را مرور کنیم. میگل شخصیت‌اصلی این داستان، در خانواده‌ای زندگی می‌کند که موسیقی در آن ممنوع است و همگی این را باور کرده و به آن عمل می‌کنند. مامان ایملدا که مادرجد مادربزرگ میگل است از همسرش که موزیسین بوده جدا شده و دیگر فرزندان خود را از موسیقی و ساز دور کرده است. حال میگل پس از این ماجراها متولد شده و طرفدار موسیقی و شخص ارنسو دلا کروز است. دلا کروز که به عنوان اسطوره موسیقی معرفی می‌شود، راه ورود میگل به سرزمین مردگان را فراهم می‌کند. روز مردگان فرهنگی در خانواده‌های سنتی مکزیک است. آن‌ها در یک روز خاص از سنگ قبر مرده تا خانه با نوع‌خاصی گل راهی درست کرده و برای مردگان غذا درست می‌کنند و این باورند که مرده‌ها در این روز به دیدار آنها می‌آیند.

ضعف‌های کوکو بنیادین نیست و به ساختار کلی انیمیشن لطمه نمی‌زند اما ما را از یک اثر کامل و صد‌در‌صد قابل تحسین محروم می‌کند

پس از ورود میگل به دنیای مردگان، به سرعت با شخصیت‌های فرعی آشنا می‌شویم. هکتور را در ابتدا می‌بینیم که قصد دارد به به دنیا برگشته تا در روز مردگان دخترش را ببیند. در چند سکانس بعد خیلی اتفاقی با میگل برخورد کرده و راه آن‌ها با هم یکی می‌شود. هکتور شخصیتی بسیار تکراری دارد و احساس می‌شود که قبلا با همچنین نوع شخصیتی در سایر انیمیشن‌های پیکسار برخورد کرده‌ایم. خوشبختانه همه‌چیز پشت‌سر هم چیده شده پیش نمی‌رود و در بخش‌هایی از آن مسیر اصلی که شخصیت‌ها به دنبال آن هستند، روایت عوض شده و راه‌ دیگری را در پیش می‌گیرد. جدا از اینکه میگل بدون آموزش حرفه‌ای، حرفه‌ای می‌نوازد و می‌خواند، نوع وارد شدن آن روی سن برای اجرا در سرزمین مردگان و تشویق‌ها و سپس فرار، همگی قابل‌ پیش‌بینی بوده و اذیت‌کننده است. فرار‌های میگل، افتادن و نجات پیدا کردن بارها تکرار شده و خیلی جذاب نیست. اصلی‌ترین نکته‌ای که تکرار شده است، تبدیل قهرمان به ضدقهرمان بوده که پیش‌تر در انیمیشن Up پیکسار آن را دیده بودیم. دلا کروز افسانه‌ای، آن چیزی که همه فکر می‌کنند نیست و میگل به آن پی برده و حداقل خوشبختانه در پایان همه مردگان هم آن را متوجه می‌شوند. یکی دیگر از نقص‌های فیلمنامه، نبود دلیل موجهی برای تا شدن عکس خانواده میگل است. در عکسی که تصویر همسر مامان ایملدا پاره شده، تصویر گیتار او به‌صورت تاشده وجود دارد که فقط ما و شخصیت‌ اصلی را به اشتباه می‌اندازد تا نیمه داستان که همه غافل‌گیر شویم. غافل‌گیری کوکو بسیار خوب و تاثیرگذار است اما راهی که تا به اینجا رسیده چندان منطقی نیست.

اصلی‌ترین نکته‌ای که در انیمیشن تکرار شده، تبدیل قهرمان به ضدقهرمان است

ضعف‌های کوکو بنیادین نیست و به ساختار کلی انیمیشن لطمه نمی‌زند اما ما را از یک اثر کامل و صد‌در‌صد قابل تحسین محروم می‌کند. کوکو تصویر فوق‌العاده‌ای دارد. طراحی هنری این انیمیشن در بالاترین سطح کیفیت قرار دارد و به هیچ‌وجه از تماشا دنیای آن خسته نمی‌شویم. یک مورد دیگر هم که دیگر تبدیل به یک امضا بر روی انیمیشن‌های پیکسار، غافل‌گیری خود شخصیت‌ها است. میگل همانند، دوری، نمو، وودی و.. به یک منظره خیره شده و آن را با واوو بیان می‌کند. منظره‌ واقعا فوق‌العاده است و نمایی که از شهر مردگان به تصویر کشیده می‌شود، دارای جزییات باورنکردنی است و دقیقا مانند همان لحظه‌ای است که دوری، آکواریوم مرکزی زادگاهش را می‌بیند. پر از جزییات و یک تصویر به‌یاد ماندنی. علاوه بر تصویر، موسیقی‌های کوکو هم شنیدنی‌ است و بسیاری از طرفداران قطعا پس از اتمام آن، به دنبال ساندترک‌های آن می‌روند. کوکو به خوبی قدرت و تاثیر موسیقی را به تصویر می‌کشد و یکی از بهترین اثر‌ها در موضوع تحسین موسیقی است. موسیقی معجزه می‌کند، دیدگاه‌ها را عوض کرده و (به اصطلاح) به قلب نفوذ می‌کند. علاوه بر این سرنوشت دزدی و قتل هم به شیوه‌ جالب و کودکانه، به‌خوبی نمایش داده می‌شود. چه در دنیا و چه در آخرت 🙂 دلا کروز به سرنوشتی مشابه دچار شد و کوکو باز هم نشان داد که هیچ‌چیز همیشگی نیست. بخش‌هایی از پیام‌ها هم باز تکراری بوده و پیش‌تر در انیمیشن‌ها دیده بودیم و در نهایت فرصت دادن به کودکان، آخرین آن است.

برای دانلود رایگان انیمیشن Coco 2017 کلیک کنید

کوکو انیمیشنی در تحسین موسیقی است و نمایشی بسیار درست از آن را ارایه می‌دهد. داستانی گیرا داشته و بیننده را به‌خوبی همراه خود می‌کند اما ضعف‌هایی در فیلمنامه دارد که ما را از یک اثر کامل محروم می‌کند. کوکو بهترین انیمیشن سال است و ساندترک‌های بسیار خوبی داشته و طراحی هنری آن عالی‌است و غافل‌گیری آن هم جالب است اما مسیری که داستان در آن روایت شده از اول داری نقص بوده و دلیل توجیه‌کننده‌ای برای آن وجود ندارد. کوکو یک انیمیشن جذاب و قصه‌گو ‌خیلی‌خوب است اما در یک مسیر اشتباه و پر از تکرار.